واژه «غدیر» در لغت به چند معنا آمده است؛ مانند «آبگیر»،[۱] «قطعه‌ای از آب»،[۲] و «جای جمع شدن آب باران».[۳]
غدیر خُمّ در میان راه دو شهر بزرگ دنیای اسلام، مکه و مدینه، در محلی به نام «جُحفه» وجود دارد که در زمان رسول گرامی اسلام(ص) کاروانیان حج در آن‌جا از هم جدا می‌شدند و به طرف دیار خود می‌رفتند. درباره علت نام‌گذاری این مکان به غدیر خمّ، احتمالاتی داده شده است؛ مانند این‌که به اعتبار آب و هوای آن منطقه به این نام نامیده شده است.[۴]
پيامبر اسلام(ص) به دستور خداوند، در غدیر خم على بن ابی‌طالب(ع) را امام، وصی و جانشین خود به مردم معرّفى نمود. برای آگاهی بیشتر در این ‌باره نمایه‌های زیر را مطالعه کنید:

• [۱]. لغت نامه دهخدا، واژه «غدیر».

  [۲]. «الغَدِيرُ: القطعة من الماء»؛ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق و مصحح: عطار، احمد عبد الغفور، ج ۲، ص ۷۶۶، دار العلم للملایین، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.

  [۳]. «الغَدير: مُستنقَع ماء المطر»؛ابن فارس، أحمد، معجم مقائیس اللغة، محقق و مصحح: هارون، عبدالسلام محمد، ج ۴، ص ۴۱۳، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.

  [۴]. «خم البلاد: ماء و هواء»؛ ‏طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق: حسینی‏، سید احمد، ج ۶، ص ۵۹، کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.